In de klas voeren drie citatiestandaarden de boventoon: APA, MLA en Chicago. Welke je gebruikt hangt af van het vakgebied, het vak zelf en de plek waar je studeert, maar voor het citeren van papers in een schoolomgeving gebruik je waarschijnlijk een van deze citatiestijlen.
Maar ze verschillen niet zoveel van elkaar. Bij elk van de drie stijlen ligt de nadruk op het ondersteunen van onderzoek en het identificeren van het werk dat in de tekst geciteerd wordt. Als je er één hebt geleerd, kun je de andere twee met een aantal kleine aanpassingen meestal ook gebruiken. Zeker nu technologie het toevoegen van citaties nog eenvoudiger heeft gemaakt.
Maar hoe geweldig ook voor onderzoekspapers, buiten het klaslokaal zijn ze niet altijd het handigst. Veel studenten maken nooit meer gebruik van deze citatiestijlen nadat ze hun academische carrière achter de rug hebben.
Maar dat komt niet doordat mensen stoppen met schrijven en citeren. In plaats daarvan gaan ze andere tekstsoorten schrijven, die hun eigen citatiestandaarden met zich meebrengen. Zo kan het verschillen wat en wanneer er geciteerd moet worden.
Een nieuwsartikel gebruikt bijvoorbeeld een andere citatiestandaard dan een post op social media, die weer verschilt van een juridisch pleidooi. Maar geen van allen hanteert een academische standaard.
Hoewel studenten deze standaarden vaak leren wanneer ze zich verder toespitsen op een vakgebied, zijn er een aantal redenen om ze liever vroeger dan later te leren. Denk bijvoorbeeld aan de volgende drie redenen:
Reden 1: benadrukt het belang van citeren
Wanneer studenten leren dat citeren niet alleen in de klas belangrijk is maar voor al het schrijfwerk, is de kans groter dat ze overal goede citatiepraktijken zullen toepassen.
Vaak realiseren studenten zich niet dat bronvermelding van belang is voor alle teksten en communicatievormen, niet alleen op school. Dat kan ervoor zorgen dat ze het niet serieus genoeg nemen, zelfs onder dreiging van straf.
Bovendien zullen studenten zo goede citatiepraktijken toepassen in het dagelijks leven, waardoor het ook in de klas natuurlijker voor ze wordt.
Reden 2: blootstelling aan verschillende schrijfstijlen
Door studenten bloot te stellen aan verschillende citatiestijlen, worden ze ook blootgesteld aan verschillende schrijfstijlen. Studenten die denken dat ze niet goed zijn in schrijven omdat ze moeite hebben met academisch schrijven kunnen hier enorm van profiteren.
Zo kunnen ze ontdekken dat een andere schrijfstijl ze veel beter ligt, en hoeven ze deze alleen nog maar aan te passen voor in de klas.
Daarnaast worden studenten door blootgesteld te worden aan verschillende tekstsoorten veelzijdigere communicators, iets waar ze de rest van hun leven van zullen profiteren.
Reden 3: beter begrip van citatie
Mogelijk de belangrijkste reden is dat het studenten helpt academische citatie beter te begrijpen.
Na andere citatiestandaarden geleerd te hebben, kan er gemakkelijker besproken worden waarom een bepaalde schrijfstijl die aanpak gebruikt en de overeenkomsten tussen die aanpak en de citatiestijl in de klas.
Door studenten een breder en dieper inzicht in citatie buiten de klas te geven, leren ze begrijpen waarom de standaarden die ze gebruiken zijn zoals ze zijn.
Dat lijkt misschien niet belangrijk, maar veel studenten pikken citatievaardigheden langzaam op omdat ze niet begrijpen waarom ze het zo moeten doen. Dit helpt de fijne kneepjes en het doel van citeren te begrijpen.
Citeren gaat verder dan het klaslokaal
Kortom: citatie is niet alleen van belang binnen de klas en voor studenten. Zelfs als ze geen academische carrière nastreven, krijgen ze hier de rest van hun leven nog mee te maken. Door andere citatiestandaarden te leren of ten minste te bespreken kunnen ze zich hierop voorbereiden.
Ook hun inzicht in citeren in klasverband kan hiervan profiteren: niet alleen hoe het werkt, maar ook waarom het zo werkt.
Dit kan een oplossing zijn voor negatieve reacties op citeren en om van studenten betere onderzoekers te maken.